Właściwości lecznicze wybranych roślin

 

KORA WIERZBY

W korze wierzby można znaleźć przede wszystkim salicynę jak i inne glukozydy, kwas elagowy, flawonoidy, garbniki, żywice i związki mineralne. Stanowi pierwowzór wyizolowania salicylanów czyli stworzenia syntetycznej aspiryny.

Podstawowe własności kory wierzby to działanie przeciwzapalne, przeciwgorączkowe, przeciwreumatyczne i przeciwbólowe. Kora wierzby znajduje zastosowanie w gorączce wywołanej przeziębieniem, w bólach głowy w tym migrenie, w stanach napięcia przedmiesiączkowego, bólach stawowych, bezsenności i nerwobólach. Działanie związków zawartych w korze jest nieco wolniejsze, ale za to o przedłożonym działaniu, a co najważniejsze nie wywołuje wielu przykrych dolegliwości żołądkowo - jelitowych w przeciwieństwie do syntetycznej aspiryny.

Sprawdza się w profilaktyce przeciw udarowej jak i przeciwzawałowej poprzez zdolność do rozrzedzania krwi i udrażniania naczyń krwionośnych.

Wierzba jest wskazana u osób w schorzeniach układu sercowo – naczyniowego ze względu na przeciwmiażdżycowe, kardioprotekcyjne oraz przeciwzakrzepowe działanie.

Uwaga:Nie stosować u kobiet w ciąży oraz w przypadku osób z nadwrażliwością na salicylany jak i inne niesteroidowe preparaty przeciwzapalne.

 

GERANIUM

Swoje właściwości lecznicze zawdzięcza wysokiej zawartości olejku geraniowego. Do głównych składników olejku należą geraniol i i cytronellol. Zawiera także kwas geraniowy, linalol, mirtenol, terpineol, cytral i eugenol. Geranium to roślina skutecznie odstraszająca komary.

Geranium znane również jako anginka, anginowiec, ruzyndla, stosowana jest do zwalczania infekcji, łagodzenia bólu jak i wzmacniania odporności.

Przede wszystkim działa bakteriobójczo i przeciwwirusowo. "Anginka" jest skuteczna w walce z grypą, przeziębieniem oraz przy zapaleniu zatok, stosowana w leczeniu zapalenia chorób górnych dróg oddechowych, bólu gardła, czy wszelkich zmian w obrębie jamy ustnej.

Geranium wykorzystywane jest również przy chorobach skóry jak trądzik, egzema czy liszaje.

Wskazane jest także stosowanie w przypadku dolegliwości żołądkowych jak rozstrój czy biegunka.

Wyciągi z geranium znajdują również zastosowanie przy depresji, wyczerpaniu nerwowym oraz menopauzie.

Mają pozytywny wpływ na układ nerwowy, pomagając się wyciszyć i uspokoić. Wykazują również działanie nasenne.

 

PROPOLIS

Zaraz po miodzie, propolis jest najczęściej rozpoznawalnym produktem pszczelim. Stanowi on nie tylko powrót do niekonwencjonalnych metod leczenia, ale uznawany jest również przez medycynę jako produkt zawierający wiele wyjątkowo silnych biotycznie substancji. Jego własności doceniane są na całym świecie, gdyż potrafi nie tylko leczyć występujące już schorzenia, ale stosowany prewencyjnie im zapobiegać.

Propolis jest to jedna z najbardziej złożonych substancji występujących naturalnie na ziemi. Obecnie wykryto w nim już ponad 3000 różnego rodzaju składników. Ponad kilkadziesiąt własności farmakologicznych przypisuje się zaledwie jednej grupie substancji jakimi są flawonoidy. Propolis ma zdolność niszczenia bakterii, grzybów chorobotwórczych, wirusów i pierwotniaków. Hamuje on rozwój szczepów bakteryjnych odpornych na działanie antybiotyków. Szeroką gamę stanowią również związki likwidujące proces powstawania wolnych rodników, co ostatecznie oznacza że propolis jest substancją o działaniu przeciw nowotworowym.
Regularne stosowanie propolisu w okresie jesienno-zimowym, powoduje podwyższenie samoobronności organizmu, zapobiegając zapadaniu na przeziębienia. Przyjmowany doustnie, dezynfekuje gardlo oraz stanowi doskonałe uzupełnienie w walce z paradontozą. 

UWAGA! - Zdarzają się osoby, które wykazują uczulenie na niektóre produkty pszczele, szczególnie propolis. Należy o tym pamiętać wykorzystując tę metodę terapii.

 

ZIELONY ORZECH WŁOSKI

W zielonych orzechach, jak i jego liściach (w zmiennych proporcjach) znajdują się takie związki jak garbniki galotaninowe, pochodna naftochinonu - junglon, flawonoidy, pochodne kwertycyny i kemferolu, fenylokwasy, olejki lotne, kerotenoidy, triterpeny, leukoantycyjany, witaminy C, B, P, K, E i sole mineralne. W orzechu znajdziemy ponadto wysoką zawartość węglowodanów, magnezu oraz cynku.
Wyciągi zielonego orzecha włoskiego oraz jego liści, wykazują się silnymi właściwościami bakteriobójczymi, zwłaszcza wobec bakterii gronkowca, pałeczek duru brzusznego, pałeczki czerwonki bakteryjnej, paciorkowców oraz wielu innych opornych na działanie antybiotyków. Działają ściągająco na błony śluzowe, przeciwkrwotocznie, przeciwzapalnie oraz grzybobójczo. Poprawiają trawienie i przyswajanie pokarmów oraz wykazują się niezwykle szybkim działaniem przeciw biegunkom. Najczęściej wykorzystywanymi właściwościami są: odtruwające działanie organizmu, ze szczególną zdolnością regeneracji wątroby oraz działanie przeciwpasożytnicze. 

 

BABKA LANCETOWATA WĄSKOLISTNA

Babka lancetowata (Plantago lanceolata), jest to gatunek byliny należący do rodziny babkowatych. Jako aktywne składniki babki lancetowatej wymienić należy: Irydoid aukubina, śluzy, garbniki, pektyny, flawonoidy, sole mineralne, krzemionki, witamina C. Babka lancetowata stosowana jest głównie przeciwzapalnie i przeciwskurczowo, a ponadto wykazuje działanie przeciwbiegunkowe. Wyjątkowo pomocna w leczeniu zapalenia oskrzeli oraz zatok - rozrzedzanie śluzu. Wyciągi z babki mają również właściwości wykrztuśne i regenerujące nabłonek. Lekko rozkurczają mięśnie gładkie dróg oddechowych. Stosowane są przeciwko kaszlowi (także u palaczy), chrypce, w stanach zapalnych z utrudnionym odkrztuszaniem i zalegającą wydzieliną.  

 

NAGIETEK LEKARSKI

Nagietek lekarski (Calendula officinalis)
Z punktu widzenia substancji czynnych, znajdujących się w kwiatach nagietka, na szczególne wyrożnienie zasługują saponiny triterpenowe, alkohole triterpenowe i ich estry (sterole i kerotenoidy), flawonoidy, kumaryny, olejek eteryczny, związki śluzowe, kwasy organiczne, poliacetyleny, polisacharydy, witamina C, sole mineralne oraz gorycze i żywice.
Wyciągi z nagietka stosowane są zewnętrznie jak i wewnętrznie. Zewnętrznie używany jest przy różnego rodzaju uszkodzeniach skóry, takich jak kontuzje, rany, wrzody, stłuczenia i obtarcia naskórka, a także w owrzodzeniach żylakowych, zapaleniu skóry, żylakach odbytu, oparzeniach, ranach pooperacyjnych, odmrożeniach, wysypkach skórnych i innych.
Wewnętrznie nagietek stosowany jest w nieżycie żołądka i jelit, a zwłaszcza w przewlekłym i opornym na inne leki wrzodzie żołądka i dwunastnicy oraz we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego. Również w stanach zapalnych dróg żółciowych spowodowanych infekcją, w niedomodze wątroby i upośledzeniu jej czynności po przebytym wirusowym zapaleniu lub uszkodzeniu przez trujące związki (np. toksyny grzybów).
Pomocniczo jak i w skojarzeniu z innymi lekami, nagietek lekarski podaje się w nieoperacyjnych postaciach raka żołądka, stanach przednowotworowych w przewodzie pokarmowym (np. długo utrzymującym się zapaleniu błon śluzowych, owrzodzeniu z krwawieniami, braku poprawy po innych lekach) itp. Na szczególne wyróżnienie zasługuje wyjątkowa własność nagietka, dająca dobre wyniki w zaburzeniach miesiączkowania połączonych z bólem, ogólnym osłabieniem, zawrotami głowy, a także w dolegliwościach okresu przekwitania (klimakterium).

 

POKRZYWA ZWYCZAJNA NA MIODZIE

Pokrzywa zwyczajna (Urtica dioica L.) 
Surowcem zielarskim jest zarówno liść pokrzywy jak i jej korzeń. Jest jedną z najpopularniejszych roślin leczniczych a jej lecznicze działanie jest wielostronne. Liście pokrzywy zawierają barwniki roślinne, witaminy A, E, K, C, B2 oraz B6, także garbniki, aminy, kwasy organiczne, flawonoidy, karotenoidy. Ponadto pokrzywa zawiera duże ilości mikroelementów, m. in. wapnia, magnezu, żelaza, potasu, krzemu, fosforu, jodu, siarki i sodu.
Pokrzywa poprawia ogólną przemianę materii, pobudza wytwarzanie enzymów trzustkowych i wpływa korzystnie na produkcję czerwonych krwinek i hemoglobiny. Pokrzywę zaleca się stosować w stanach zapalnych dróg moczowych, a także w kamicy moczowej. Zalecana jest osobom cierpiącym na cukrzycę, gdyż przyczynia się do obniżania poziomu cukru we krwi. Ponadto pokrzywa ma działanie moczopędne, ściągające, rozkurczające, przeciwbiegunkowe, przeciwkrwotocznie, przeciwgośćcowe, wzmacniające, przeciwzapalne, tonizujące oraz przeciwanemiczne.

 

NAWŁOĆ POSPOLITA

Nawłoć pospolita (Solidago virgaurea L.)  Nawłoć pospolita, znana również pod nazwą mimoza, zaliczana jest do grona cennych roślin leczniczych. Surowcem zielarskim jest ziele nawłoci - ulistnione pędy wraz z kwiatami. Zawiera garbniki, kwasy organiczne, saponiny, śluzy, żywice, olejki eteryczne oraz flawonoidy, m.in. rutynę i kwercetynę.
Należy do grupy roślin o najsilniejszych właściwościach diuretycznych, czyli ze wskazaniem na układ moczowy. Nawłoć jest wykorzystywana przede wszystkim przy infekcjach dróg moczowych oraz jako środek moczopędny – zwiększający wydzielanie moczu. Działa przeciwzapalnie jak i przeciwgrzybiczo, przez co doskonale nadaje się do stosowania dla kobiet cierpiących na częste nawroty tych dolegliwości. Nawłoć unieczynnia toksyny, powstające podczas przemiany materii, a że równocześnie zwiększa ilość wydzielanego moczu (nawet o kilkaset procent) zostają one błyskawicznie wydalone poza organizm. Jej odtruwające własności przeciw jadowi żmii wykorzystywali już Indianie. Wysoka zawartość antyoksydantów (wyższa od zielonej herbaty), czyni z niej roślinę wykazującą działanie przeciw nowotworowe. To silnie moczopędne działanie powoduje, że nawłocią leczy się prawie wszystkie choroby układu moczowego: zapalenie kłębków i miedniczek nerkowych, moczowodów, zatrzymanie moczu, a w mieszankach – kamicę nerkową. 

 

SZCZEĆ POSPOLITA

Surowcem leczniczym tej rośliny są jej korzenie jak też i liście. Do najważniejszych a jednocześnie biotycznie czynnych substancji wchodzących w skład szczeci jest kwas chlorogenowy, chinowy i kawowy, ponadto irydoidy (cefelarozyd, dipsakotyna i dipsakan), trójterpeny (kwas ursolowy), saponiny i alkaloidy.
Preparaty ze szczeci działają bakteriobójczo oraz przeciwzapalnie. Antybiotyczne działanie rośliny wykorzystywane jest w leczeniu reumatyzmu, choroby wrzodowej żołądka jak i odpornej na syntetyczne antybiotyki boreliozie.
W tradycyjnej walce z boreliozą kuracje antybiotykowe trwają po kilka miesięcy przyczyniając się do upośledzenia odporności immunologicznej organizmu. Zazwyczaj pierwszym skutkiem tak długotrwałej kuracji syntetycznymi antybiotykami jast zapadnięcie na kolejną poważną dolegliwość jaką jest grzybica. W przeciwieństwie do syntetycznych antybiotyków, stosowanych w walce z boreliozą w bardzo długim czasie, preparaty ze szczeci nie osłabiają organizmu czyniąc go podatnym na szereg innych chorób.
Szczeć likwidując krętki borelii, wzmacnia układ odpornościowy organizmu, pomagając w usuwaniu źródła choroby.

 

MIODUNKA- PŁUCNIK

Miodunka (Pulmonaria)
Jak sama nazwa wskazuje preparaty uzyskane z miodunki były stosowane w leczeniu chorób układu oddechowego.
Do głównych składników czynnych miodunki należą przede wszystkim związki krzemu (łatwo przyswajalna krzemionka), allantoina, saponiny, śluzy, garbniki, flawonoidy (kwercetyna), alkaloidy pirolizydynowe, kwas chlorogenowy, kwas elagowy, kwas rozmarynowy i antocyjany.
Miodunka przede wszystkim stosowana jest w nieżytach oraz zakażeniach górnych dróg oddechowych. Szczególnie skuteczna w stanach chronicznego zapalenia oskrzeli. Wykazuje synergizm, czyli wzmocnienie swoich własności w połączeniu z babką lancetowatą.

Wyciągi z ziela miodunki działają:
- wykrztuśnie
- osłaniająco
- przeciwwysiękowo
- ściągająco
- moczopędnie
- przeciwkrwotocznie
- wzmacniająco
- przeciwkamicznie

Zalecana w przypadkach gruźlicy, gdzie korzystnie wpływa na gojenie jej ognisk jak też astmie, rozedmie płuc oraz kokluszu.

 

KORZEŃ MNISZKA

W medycynie ludowej z kwiatów mniszka robi się syrop, wiedząc że zawiera wiele substancji terapeutycznych. Ale mniej wiemy o korzeniu mniszka, który pomaga chorym na raka.
Mniszek lekarski w zielarstwie to nie tylko kwiaty oraz liście, ale również i jego korzenie. Korzeń mniszka znajduje zastosowanie w walce z nowotworami. Wykazuje selektywne działanie niszcząc komórki nowotworowe nie uszkadzając komórek zdrowych.
Zalecany również w przypadku białaczki.
Jego działanie poparte zostało wynikiem badań naukowców z Wydziału Biochemii Uniwersytetu Windsor w Kanadzie.
Dzięki zawartości witamin C i B, magnezu, potasu i wielu innych składników, w tym inuliny i seskwiterpenów, korzeń mniszka charakteryzuje się wyjątkowymi własnościami wyróżniającymi go spośród wielu innych roślin.
Ponadto korzeń mniszka lekarskiego:
- polepsza pracę wątroby
- zwiększa wydzielanie żółci i soku żołądkowego
- regeneruje nerki i działa moczopędnie
- działa detoksykująco, czyli wspomaga usuwanie z organizmu zalegających toksyn.
- obniża cholesterol
- obniża poziom cukru
- działa przeciwzapalnie
- podnosi ogólną odporność organizmu

 

KWIAT GŁOGU

Głóg to nazwa roślin, która należy do gatunku Crataegus. Głóg jest cenna rośliną leczniczą, w której kryje się wiele pożytecznych dla zdrowia substancji.
Kwiaty głogu zawierają m.in. fenolokwasy, aminy, fitosterole, garbniki, pektyny, sole mineralne, witaminę C, oraz z grupy B. Najbardziej cenna jest duża zawartość flawonoidów jak i procyjanidów.
Związki flawonoidowe działają rozkurczowo na mięśnie gładkie naczyń krwionośnych. Szczególne znaczenie ma to w przypadku naczyń wieńcowych – zwiększając dopływ utlenionej krwi do mięśnia sercowego oraz likwidując ból jak i duszności.
Procyjanidy powodują zaś łagodne obniżenie ciśnienia tętniczego. Kwiat głogu zwiększa też siłę skurczów serca, nieznacznie zwalniając ich częstotliwość, dzięki czemu pracuje ono wydajniej.
Dzięki dużej zawartości witaminy C, głóg wzmacnia odporność organizmu i skutecznie wspiera go w walce z infekcjami i przeziębieniem.
Głóg jest również bogaty w witaminę PP, która bierze udział w przemianie białek, tłuszczów, węglowodanów oraz utrzymuje w dobrym stanie nabłonek skóry, układ nerwowy i przewód pokarmowy.
Warto również zaznaczyć, że wyciąg z kwiatu głogu wykazuje korzystny wpływ na naczynia krwionośne mózgu.

 

NASTURCJA 

Kwiaty nasturcji są bogatym źródłem polifenoli i karotenoidów. Zawiera również wysoką zawartość kwasu askorbinowego i związków mineralnych jak fosfor i siarka oraz fitoncydów.
Kwiat nasturcji wykazuje silne naturalne działanie antybiotyczne, przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze jak i przeciwwirusowe.
Stosowane są przy schorzeniach górnych dróg oddechowych w tym również anginie. Szczególnie mocne działanie wykazuje na paciorkowce, wywołujące zapalenie gardła, oskrzeli jak i choroby nerek.
Nasturcja ponadto działa odtruwająco jak i przeciwbólowo. Na podstawie zaawansowanych badań potwierdzono hipotensyjne działanie nasturcji, czyli obniżające ciśnienie tętnicze krwi poprzez hamowanie skurczu mięśni naczyń krwionośnych oraz zmniejszenie ilości płynów ustrojowych we krwi.
Nasturcja jest doskonałym źródłem witaminy C, w związku z czym korzystnie wpływa na naczynia krwionośne oraz podwyższa odporność organizmu.
Nasturcję stosuję się również w przeziębieniu, grypie, infekcji dróg moczowych, w leczeniu zapalenia pęcherza, odmiedniczkowego zapalania nerek.
Jako mocny antyseptyk, doskonale nadaje się do przemywania ran, w tym zewnętrznie w chorobach skóry, infekcjach grzybiczych, drożdżycy, a także liszajach i opryszczce.

 

GERANIUM

Geranium swoje właściwości lecznicze zawdzięcza wysokiej zawartości olejku geraniowego. Do głównych składników olejku należą geraniol i i cytronellol. Zawiera także kwas geraniowy, linalol, mirtenol, terpineol, cytral i eugenol.
Geranium znane również jako anginka, anginowiec, ruzyndla, stosowana jest do zwalczania infekcji, łagodzenia bólu jak i wzmacniania odporności.
Przede wszystkim działa bakteriobójczo i przeciwwirusowo. Anginka jest skuteczna w walce z grypą, przeziębieniem oraz przy zapaleniu zatok.
Ze względu na swoje działanie bakteriobójcze oraz przeciwwirusowe, może być wykorzystywana w leczeniu zapalenia chorób górnych dróg oddechowych, bólu gardła, czy wszelkich zmian w obrębie jamy ustnej.
Geranium wykorzystywane jest również przy chorobach skóry jak trądzik, egzema czy liszaje.
Wskazane jest także stosowanie w przypadku dolegliwości żołądkowych jak rozstrój czy biegunka.
Wyciągi z geranium znajdują również zastosowanie przy depresji, wyczerpaniu nerwowym oraz menopauzie.
Mają pozytywny wpływ na układ nerwowy, pomagając się wyciszyć i uspokoić. Wykazują również działanie nasenne.

 

FORSYCJA

Ze względu na liczne właściwości prozdrowotne, kwiaty forsycji oprócz funkcji dekoracyjnej, stanowią też bogaty surowiec leczniczy.
W swoim składzie posiadają między innymi antocyjany, saponiny trójterpenowe, kwasy fenolowe, kwercetynę oraz rutynę. Ponadto warto zwrócić uwagę, że forsycja jest wyjatkowo dobrym źródłem flawonoidów.
Wykazuję działanie przeciwzapalne, przeciwwirusowe, przeciwbakteryjne, przeciwnowotworowe. Kwercetyna, która jest zawarta w roślinie ma działanie przeciwalergiczne, hamuje uwalnianie histaminy.
Wyciąg z kwiatów forsycji obniża poziom cukru we krwi oraz sprawdza się przy wysokim ciśnieniu, problemach z naczyniami krwionośnymi jak żylaki, pękające naczynka, hemoroidy czy żylaki kończyn.
Najcenniejszą substancją jaką zawiera forsycja, jest rutyna. Przedłuża działanie witamy C. Posiada działanie przeciwutleniające, zapobiega powstawaniu niektórych wolnych rodników. Ponadto lekko uspokaja i wycisza.
Stosowana jest w zaburzeniach pracy wątroby oraz problemach żołądkowo - jelitowych. Przyspiesza wchłanianie składników pokarmowych, wydzielanie soków żołądkowych i śluzu poprawiając przy tym również apetyt.
Stosowana wewnętrznie sprawdza się również przy jaskrze i zaćmie. Szczególnie zalecana w zapobieganiu jak i leczeniu Covid-19, przeziębieniu i grypie.

 

BYLICA PIOŁUN 

Ze względu na wyjątkowy skład a co za tym idzie i specyficzne właściwości, jest zielem znanym i szeroko stosowanym już od stuleci.
Swoje właściwości lecznicze zawdzięcza zawartym w sobie garbnikom, flawonoidom, olejkom eterycznym i solom mineralnym.
Bylica piołun stosowany jest przede wszystkim w zwalczaniu pasożytów takich jak owsiki, nicienie, lamblie i glisty ludzkie żyjące w przewodzie pokarmowym człowieka.
Ponadto wykorzystywany jest w dolegliwościach pokarmowych. Pomaga przy niestrawności, nieżycie żołądka, przy objawach wskazujących na nieprawidłowe funkcjonowanie układu pokarmowego jak zgaga, wzdęcia, uczucie ciężkości w żołądku oraz odbijanie.
Zwiększa wydzielanie soków trawiennych i żółci przez co przyczynia się do poprawy apetytu.
Zalecany również przy zwalczaniu boreliozy.
UWAGA: Ze względu na zawartość tujonu, który działa toksycznie na ośrodkowy układ nerwowy, stosować go można tylko przez krótki okres. Nie mogą go stosować kobiety w ciąży jak i karmiące piersią czy małe dzieci.

 

WYCIĄG ZIOŁOWY PRZECIW KOMAROM I KLESZCZOM

Zupełnie naturalny, pozbawiony dodatku związków chemicznych preparat.
Jest to skomponowany zestaw kilku ziół o odstraszającym działaniu na uciążliwe owady jak meszki, komary i kleszcze.
Ponadto działa przeciwzapalnie, przez co z powodzeniem może być stosowany również po ukąszeniach owadów, łagodząc swędzenie i podrażnienia.
Preparat może być stosowany zarówno na ubrania jak i bezpośrednio na ciało.

UWAGA: Produkt wyłącznie do użytku zewnętrznego. Nie stosować na otwarte rany. Chronić oczy.
Skład: geranium, wrotycz, lawenda, rozmaryn, wosk pszczeli.

 

ŻYWOKOST LEKARSKI 

Jako surowiec zielarski wykorzystuje się korzeń żywokostu. Jest surowcem wyjątkowo bogatym w alantoinę oraz substancje śluzowe. Ponadto zawiera znaczące terapeutycznie ilości takich związków jak: polisacharydy, garbniki, skrobia, fruktany, asparagina, β–sitosterol, aminokwasy, ślady olejku eterycznego i sole mineralne z dużą ilością krzemu. Zawiera ponadto alkaloidy pirolizydynowe.
ZASTOSOWANIE: Żywokost stosowany jest do odbudowy skóry oraz kości. Użyty zewnętrznie bardzo szybko wchłania się przez skórę właściwą, przez co przyśpiesza odbudowę zniszczonych komórek. Wyjątkowo wysoka zawartość allantoiny powoduje szybkie zrastanie się kości uszkodzonych w wyniku urazów. Niezastąpiony w skręceniach, zwichnięciach i stłuczeniach. Ponadto działa znieczulająco oraz ściągająco przez co skutecznie zwalcza opuchliznę.
Stosowany uzupełniająco (naprzemiennie) w terapii oliwą z kwiatu dziurawca, podnosi skuteczność w walce z reumatoidalnymi bólami stawów.

 

CHRZAN Z PROPOLISEM

Chrzan pospolity, a konkretnie korzeń tej rośliny, to nie tylko przyprawa kojarząca się z Wielkanocą, lecz przede wszystkim źródło wielu cennych substancji. Zdecydowane uznanie znajduje w zwalczaniu kataru, chorych zatokach, dolegliwościach trawiennych, bólach głowy jak i kręgosłupa.
Chrzan zawiera także składniki, które klasyfikują go do grupy roślin wykazujących działanie antynowotworowe.
Skład: Głównym składnikiem chrzanu są izotiocyjan fenetylu i allilu, odpowiadające za zdrowotne właściwości rośliny. Chrzan zawiera bogatą mieszankę witamin oraz znaczące wartości pierwiastków takich jak wapń, żelazo, magnez, fosfor, potas, sód i cynk.

Najcenniejszą własnością chrzanu jest działanie przeciwzapalne w szczególności w stanach reumatoidalnego zapalenia stawów. Zmniejsza obrzęki a eliminując przykurcze mięśni usuwa dolegliwości bólowe.
Dodatek propolisu w mieszaninie z chrzanem, znacząco wzmacnia działanie przeciwzapalne.
Wyciąg chrzanu z propolisem działa rozgrzewająco, przez co może być stasowany w wielu dolegliwościach wymagających rozgrzania bolących miejsc. Równie dobrze sprawdza się w stanach zapalnych wynikłych z przewiania.